Z gitarą na plecach, przemierzała korytarz, który dłużył jej się strasznie, przez bagaże którymi była objuczona jak wielbłąd.
Gdy dostrzegła znajomą postać, cisnęła torby i kostkę obojętnie gdzie, i wprost rzuciła się na nią.
- Lot się opóźnił! - jęknęła, zsuwając Katsumi słuchawki z uszu i obejmując rękoma jej szyje. - Stęskniłam się!

- Tobie powinnam powiedzieć, że Stefano zaprosił mnie na rejs gondolą? - zapytała, śmiejąc się cicho.
Pisnęła cicho, jak zwykle, gdy Katsumi ją uszczypnęła.
- Umarłabyś, gdybyś tego nie zrobiła - mruknęła z kpiną, jednak ucałowała leciutko jej policzek.

K.R:

Zanim wchodzicie do pokoju na korytarzu pojawia sie kenichi jak zwykle troszkę zmulony i i z różą w ręce myśli o czymś lub o kimś

Siostra zawsze ją rozbawiała, i gdyby teraz ktoś by ja z nia zobaczył pomyślał by że jest miła i pomocna. A foga gówno prawda, tylko dla niej jest taka.-Nie znam go, łazi tylko za mną jak chcesz to go bierz-Rzuciła jedynie biorąc większośc jej bagażu.

Przyglądała się jego akrobacją z zaciekawieniem.
- Jak kot - mruknęła do siebie.
Spojrzała na walizkę.
- Gdybyś był tak uprzejmy.
Sama chwyciła plecak i weszła do pokoju.

zt